اون صندلی لهستانی ها

آقا یا آدم یک جایی نمیرود یا اگر هم رفت با تمام وجودش میرود دیگر نه؟حالا درست که من اصرار کردم,هی اصرار کردم,هی اصرار کردم,هی اصرار کردم و... ولی وقتی ببینم تو بیای بشینی رو اون صندلی لهستانی ها و فقط بخوری و تنها دغدغت این باشه که میز بغلی چی گفت و و چه سیگاری میکشه و ازین حرفا خب منم بدم میاد ازت دیگه اینقدر بدم میاد که اصلا پشیمون میشم از اومدن و میخوام هرچه زودتر برم.
اصلا میخواهم یک طرحی چیزی بدهم که در کافه ها دور هر میز یک آهنی پلاستیکی پرده ای چیزی بزنند که حواس آدم های نشسته دور این میز فقط به هم باشد